Anneannemin sandık odası

İlk kitap heyecanlı bir yerde bitince Efsane'nin ondan çok daha aksiyonlu ilerleyeceğine inandırmıştım kendimi ama hiç öyle çıkmadı. Keşke ilk kitapta olduğu gibi bunu da düşük bir beklentiyle okusaymışım. Hikaye özünde çok daha yüksek bir potansiyele sahipti bence. Okumaya başladığım ilk sayfalarda bir umut daha büyük bir olayın pençesine düşüp dillere destan bir çözümle efsaneye dönüşeceğiz falan sandım ama Fable bir ara bir anda prensese falan dönüştü. Sonra pat diye Türk dizisi kıvamında kötü kadın aslında anneanneymiş falan gibi bir şeyler yaşandı ve ben şoka girdim. Ayrıca kızını güya korumak için bir adada tek başına bırakan bir babanın rakibini aradan çıkarmak için onu büyük bir tehlikenin içine atması karakterin hikayedeki yerini bütünüyle sarsmış bence. Kızını düşmanlarından hatta kendisinden bile korumaya çalışan bir baba figüründen bahsediyorum. Ne büyük bir fedakarlık yatıyor gibi aslında altında değil mi? Hah işte o doğrudan yerle bir oldu benim gözümde. Sonunda her şey plan dahilinde gibi gösterilmiş olsa da o kadar basitti ki her şey bana geçmedi o his. Yine de baba-kızın araları düzeldi diye mutlu oldum tabi orası ayrı. Genel olarak ele aldığımda ilk kitaptan aldığım zevkin yarısını falan aldım galiba Efsane'den. Tayfanın her şeye muhalefet olması da keyfimi kaçıran yerlerden biriydi. Onun dışında West çok daha iyi yazılabilirdi. Onun hikayesi de potansiyelinin çok altında kalmış diye düşünüyorum ben. Hatta Willa ve Koy için de aynısını düşünüyorum. Saint bile... Herkes hak ettiğinin çok altında bir değer görmüş ve benim açımdan bu en üzücü noktaydı.

EfsaneAdrienne Young · Yabancı Yayınları · 2022413 okunma